นิยายจบล่าสุด

ตัดเขายังไม่ได้เลย

ชอบการบรรยาย ภาษาสวยงาม

สนุกดี ต้องติดตาม

สอนให้ทำความดี ผ่านเรื่องราวของทีมหลวงตาคง

สนุกดีครับ เรื่องราวผจญภัยของหลวงพ่อกับทีมงานครับ

รู้เรื่องราว ชีวิตในอดีตของเด็กใกล้วัด

การใช้ภาษา - มีปัญหาเรื่องการใช้คำที่มีวรรณยุกต์ ไม่แน่ใจว่าพิมพ์ผิดหรือเข้าใจว่าสะกดแบบนั้นจริงๆ คำที่ผิดบ่อยคือ ซิ จริงๆ ต้องเป็น สิ (เสียงต่ำ) ลองออกเสียงดูว่าประโยคนี้ควรใช้แบบไหน - เว้นวรรคกับการขึ้นย่อหน้าใหม่ไม่เรียบร้อย เวลาส่งเรียงความประกวดต้องจัดหน้าให้เรียบร้อยกว่านี้นะคะ - สำนวนภาษาที่ใช้ยังไม่เป็นธรรมชาติ แต่ยังอ่านรู้เรื่อง เข้าใจประเด็นที่ต้องการสื่อ การดำเนินเรื่อง - ปัญหาใหญ่ของเรื่องนี้คือเลือก "เด็กประถม 6" มาเล่าเรื่อง ซึ่งถือว่าเป็นตัวละครที่เด็กมาก และเลือกใช้มุมมองบุคคลที่ 1 ตามธรรมชาติแล้วสมองของเด็กวัยนี้จะเข้าใจประโยคสั้นๆ ประโยคความเดียวได้ แต่จะไม่เข้าใจประโยคที่ซับซ้อน ไม่สามารถคิดวิเคราะห์ได้เอง และไม่สามารถเรียบเรียงข้อมูลได้เป็นเรื่องเป็นราวอย่างที่เราเขียนออกมาแบบนี้ ควรเปลี่ยนไปใช้มุมมองแบบบุคคลที่ 3 เพื่อเลี่ยงปัญหาเรื่องความสมจริงดีกว่า - ขอชมเรื่องไอเดียการใช้เรียงความสองฉบับ (แม้จะดูไม่เข้ากับวัยของเด็ก) และเด็กเลือกอ่านเรียงความที่เป็นความจริงในวินาทีสุดท้าย แม้ว่าเรื่องนี้จะสั้นและไม่ค่อยมีเหตุการณ์ที่แสดงว่าพี่น้องคู่นี้รักกันมากแค่ไหน แต่เรียงความกลับช่วยอธิบายเรื่องราวต่างๆ ได้เยอะ ทำให้คนอ่านอินกับ "บทบาทของพี่ชายในฐานะแม่" ได้ดี เรื่องนี้ก็เลยได้เข้ารอบมา - แม้ว่าเราจะยังใช้ภาษาได้ไม่ค่อยดีนัก แต่จุดนั้นก็ช่วยไปเสริมเรียงความให้ดูสมจริงเหมือนเด็กเขียนมากขึ้น (ลำดับไม่มีแบบแผน, ประโยคที่ใช้เป็นประโยคความเดียว) ทำให้เรื่องดูสมจริง (ภาษายังไม่ถึงขั้นก็ใช่ว่าจะเป็นข้อเสียเสมอไปนะ) แม้ว่าเรื่องนี้จะมีจุดอ่อนตรงการเลือกตัวละครและการเล่าเรื่อง แต่โชคดีที่ยังมีพล็อตช่วยดันเรื่องขึ้นมา (ที่ให้เด็กอ่านเรียงความถึงพี่) เลยทำให้เรื่องนี้ผ่านเข้ารอบมาได้ในที่สุด

การใช้ภาษา - มีคำผิดเล็กน้อย เช่น เมาส์, ปลอบประโยน, ม่ามี๊ - มีปัญหาเรื่องการขยายประโยคยาวเกินไปอยู่ไม่กี่จุด แต่รวมๆ แล้วไม่ทำให้เสียอรรถรส (ตรงไหนบ้างเช็คจากคอมเม้นต์ที่จะส่งให้ในอีเมล์นะคะ) - บทสนทนาระหว่างตัวละครดูเป็นธรรมชาติดี การนำเสนอเรื่อง - เรื่องนี้เลี่ยงการพูดถึงแม่ที่แท้จริงด้วยการให้เพื่อนมาเป็นแม่แทน ซึ่งถือว่าเป็นไอเดียที่ดี แต่ยังนำเสนอได้ไม่สุด เพราะฐานะ 'แม่' ของแพรในเรื่องยังมาจากการประชดประชันของเพื่อนคนอื่น ไม่ได้มาจากพฤติกรรมจริงๆ ของเธอ ต้องดูว่ามีอะไรที่ "แม่" ทำได้แล้ว "เพื่อน" ทำไม่ได้ หยิบตรงนั้นออกมาสร้างเป็นเหตุการณ์ให้แพรต้องทำตามนั้น เรื่องถึงจะดูมีน้ำหนักมากขึ้น ตอนนี้สิ่งที่แพรทำยังดูเป็นเรื่องทั่วๆ ไปที่เพื่อนทำให้กันได้อยู่ รวมๆ แล้วเรื่องนี้ได้เปรียบตรงที่ภาษาดี แต่คะแนนจะหายเพราะยังนำเสนอความเป็นแม่ได้ไม่สุดเท่าเรื่องอื่น ดังนั้น ในอนาคตข้างหน้าสิ่งที่เราต้องปรับคือการวางพล็อตให้น่าสนใจ ตีโจทย์ให้แตก และตั้งเป้าให้ชัดเจนเลยว่าเราต้องการสื่อถึงอะไร

การใช้ภาษา - มีพิมพ์ตกเยอะมาก แม้จะไม่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่านเพราะเป็นการพิมพ์ตก ไม่ใช่สะกดผิด แต่ก็ทำให้เสียคะแนนไปกับจุดเล็กๆ น้อยๆ เยอะ - การใช้ประโยครวมๆ นับว่าดีเมื่อเทียบกับเรื่องอื่นๆ อ่านแล้วรู้เรื่อง เข้าใจ ไม่ได้ใช้ภาษาหรูหรา ไม่ได้ใช้ประโยคขยายยืดยาว แต่สื่อสารได้เห็นภาพรู้เรื่อง มีจุดที่ต้องแก้ไขอยู่บ้าง รออ่านในคอมเม้นต์เต็มๆ ที่จะส่งกลับทางอีเมล์นะคะ - บทสนทนาและคำบรรยายเป็นธรรมชาติ อ่านแล้วไม่รู้สึกขัดใจ การดำเนินเรื่อง - เนื่องจากว่าเรื่องนี้มีปมเดียว ประเด็นเดียว คือความสามารถของหุ่นยนต์ในการเป็นแม่ ดังนั้นจึงไม่ลำบากอะไรกับการค่อยๆ หย่อนปม ขยายปม ให้รายละเอียดเพื่อให้คนอ่านค่อยๆ เข้าใจถึงสิ่งที่เราต้องการนำเสนอ ถือว่าเหมาะสมกับการเขียนเรื่องสั้น - ที่น่าชื่นชมอีกอย่างคือเฉลยของเรื่องในตอนสุดท้าย (พูดตรงนี้มากไม่ได้ เดี๋ยวสปอยล์) เอาเป็นว่าเรื่องนี้ทำได้แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ ที่เขียนแนวเดียวกัน (อ่านอีกทีในเมล์นะคะ) ตัวละคร - เนื่องจากเรื่องนี้เล่าโดยใช้มมุมมองบุคคลที่ 1 และคนที่เล่าเรื่องก็คือหุ่นยนต์ จึงมีข้อมูลบางอย่างที่หุ่นยนต์ไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่เข้าใจ แต่เจ้าของเรื่องยังคงคุมข้อจำกัดตรงนี้ได้ดี ไม่มีจุดที่ทำให้ตั้งข้อสงสัยว่าหุ่นยนต์รู้ได้ยังไง และอาศัยตัวละครอื่นที่เป็นมนุษย์ในการให้ความกระจ่างกับหุ่นยนต์และคนอ่านแทน - ความตรงไปตรงมาของหุ่นยนต์ในเรื่องนี้กลายเป็นมุขตลกที่ทำให้เรื่องน่าสนใจมากขึ้น ถ้าขยายเป็นเรื่องยาวคงน่าสนใจไม่น้อย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตีความโจทย์ได้ดีและนำเสนอออกมาได้ดีมาก อธิบายความเป็นแม่ด้วยประโยคสั้นๆ ไม่ยืดยาว แต่เข้าใจ ดำเนินเรื่องไปโดยไม่รีบร้อน ใช้จำนวนหน้าได้คุ้มค่า ติดอยู่นิดเดียวคือไม่รอบคอบนี่แหละค่ะ