นิยายจบล่าสุด

เขียนถึงบรรยากาศการทำงานในยุคปัจจุบันซึ่งทำให้เกิดความรักระหว่างการทำงานร่วมซึ่งเหมาะสมกับคนที่ไม่มีใคร(โสด)เพราะเขียนได้เห็นบรรยากาศในความรักของสองตัวละครที่เกิดจากการทำงาน

เนื้อเรื่องน่าสนใจดี

สนุก! สนุกมากเวอร์ เป็นอีกเรื่องที่เขียนความสัมพันธ์ตัวละคร มิตรภาพได้ดีมากสุดๆ

สนุกค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ขอบคุณนะคะ

สนุกดีถ่าชอบอะไรแบบนี้ก็แนะนำให้อ่าน ป.ล นิยายแปลคุณภาพ

ดีน่าติดตาม

เรื่องนี้สนุกมาก

สนุกดี ชอบมาก

ติดตามครับ

น่าอ่านมากมาย เจ้าชายสุดหล่อ กับแอร์สาวสวย มาต่อคิว อ่านเต็มเรื่องนะคะ..🫰😍🥰

สนุกสุดๆเลย

น่ารัก

จัดไป มิกกี้เม้าส์

สนุกมากกกก

ดำเนินเรื่องเร็วน่าติตามไม่น่าเบื่อ

ชอบมากคับ

ชอบจริง

ส่วน ตัว ชอบ ว่ะ

very good

บรรยากาศของตัวเรื่องทำดี แต่เนื้อเรื่องที่ค่อยเป็นค่อยไป จึงไม่เหมาะกับนักอ่านทุกคน 3.5/5 รีวิว Kizuna no Himitsu (ในช่วงที่รีวิวนั้นอ่านตอนที่ 0 ถึงตอนที่ 4) ฉบับย่อ...ไว้เดี๋ยวผมส่งฉบับเต็มให้ครับ ****************** ตัวละครในเรื่องมีไม่มากและถูกใช้เท่าที่จำเป็น ผ่านมาห้าตอนแต่ผู้อ่านสามารถจดจำตัวละครทุกตัวได้เพราะผู้เขียนดึงลักษณะนิสัยออกมาใช้ได้ชัด รุ่นน้องจอมจิกกัดที่หวังดี รุ่นน้องรักจริงหวังแต่ง และนักเรียนสาวหวังเก็บงำความลับที่สวนทางกับพระเอกที่หวังอยากรู้ความลับของเธอ บทพูดของแต่ละคนนี่ให้ความเป็นภาษานิยายดี ผมมองว่ามันต้องประมาณนี้แหละ จะให้พูดกันสมจริงไปมันก็เหมือนชีวิตจริงที่เห็นได้ทุกวัน ซึ่งในคำพูดหนึ่งอย่างปิดบังอีกสิบอย่างแถมยังปล่อยให้ตัวละครอื่นต้องมาตีความนั้นเป็นมาตั้งแต่บทแรกของเรื่องแล้ว จุดนี้ถือว่ารักษามาได้ดีสม่ำเสมอจึงรู้สึกว่ามันกลมกล่อมไปทั้งเรื่อง ******************** สำนวนของเรื่องนี้ไม่ได้ชวนให้ขมวดคิ้วจนต้องเปิด “คลังคำ” ขึ้นมาเพื่อเปิดหาความหมาย มันเป็นภาษาเรียบง่ายที่อ่านได้ไม่ยาก เป็นไลท์โนเวลสไตล์ที่ย่อยง่าย แต่นั่นทำให้บางครั้งมีบางคำที่สามารถเลือกใช้คำได้เหมาะสมกว่าอยู่เช่นกัน หากเลือกใช้คำยากก็ปล่อยให้เป็นการบ้านของผู้อ่านบ้าง เพราะมันคือหน้าที่ของผู้เขียนที่ต้องบรรจงสรรคำสวยงามมาใช้บรรยายเช่นกัน แน่นอนว่าบทพูดเป็นภาษานิยาย สำนวนเรื่องนี้จึงให้ลักษณะของนิยายเล่มที่ต้องใช้เวลาในการอ่าน ******************** การเดินเรื่องคือส่วนที่เป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด เรียกว่าคัดคนอ่านจนหายไปสามในสี่ ปมปัญหาของคุสึโนกิที่บอกว่ามีปัญหากับใครหลายคน กลับไม่ถูกเล่าให้ผู้อ่านรับรู้ว่าทำอะไรผิดมา แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องเล่าทั้งหมดแต่ควรเผยมันออกมาให้ผู้อ่านรับรู้ อาจเริ่มเรื่องด้วยการทำเรื่องที่ผิดให้เห็นสักฉากเพื่อให้เห็นภาพก็ยังดี นั่นจึงทำให้ผู้อ่านไม่เข้าใจตลอดทั้งเรื่องว่าทำไม และเพราะเหตุใดถึงมีแต่คนไม่ชอบและกลั่นแกล้งตัวเอกถึงเพียงนี้ มันจึงไม่ควรเก็บเป็นความลับตามชื่อเรื่องเอาเสียเลย … ตัวเรื่องค่อยๆ เผย ค่อยๆ เล่าให้ผู้อ่านได้รับรู้ทีละเล็กทีละน้อยเป็นจิ๊กซอว์ของภาพใหญ่ที่จะกลายเป็นแฟนตาซีในภายหลัง แต่กลับใช้เวลาเล่าความสัมพันธ์กับตัวละครมากเกินไปจนเฉลี่ยแบ่งมาเล่าความลี้ลับของเรื่องแฟนตาซีได้เล็กน้อย พอเนื้อเรื่องเริ่มมีความน่าสนใจในตอนที่ตัวละครรู้ความลับกลับโยนผู้อ่านลงไปในความสัมพันธ์เสียอย่างนั้น ซ้ำยังลากยาวกลายเป็นดราม่าระหว่างตัวละครทั้งที่ควรเดินเรื่องไปข้างหน้า ในความจำเป็นมันก็จำเป็นต่อการเล่าเรื่อง แต่คนอ่านยังไม่ได้อยากรู้ในเวลานี้ มันสามารถเล่าควบคู่กันไปได้ … การบอกเวลา บริเวณ และสถานที่ ส่วนตัวแล้วมองว่าไม่มีความจำเป็นขนาดนั้นเพราะบทบรรยายมันทำหน้าที่บอกเล่าได้ดีแล้วในการเล่าเรื่อง รวมถึงเหตุการณ์มันไม่ได้โรมรันอารมณ์ผู้อ่านให้รู้สึกอยู่ไม่สุขเพราะตื่นเต้นกับสถานการณ์ขนาดนั้น การใช้มันต้องทำให้รู้สึกว่ามันเป็นสถานการณ์พิเศษแต่ในเมื่อเดินเรื่องบอกเล่าชีวิตประจำวัน ก็เลยไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่ มันจึงเกินความจำเป็น