เบื้องหลัง ที่ขาดไม่ได้ เงา...

เธอคือนักเขียนไส้แห้งที่แต่งนิยายเรื่องไหนไม่เคยจบสักครั้งบังเอิญพบเข้ากับสมุดบันทึกคุณทวดในห้องลับเรือนเก่า นำพาเธอพบกับเขาอีกครั้ง และอีกครั้งในทุกคราที่เปิดอ่าน

ในสงครามอันดุเดือดที่ข่มขวัญแผ่นดินอยุธยา กายแก้วต้องเผชิญกับการทดสอบที่หนักหน่วงที่สุด ทั้งศัตรูที่ไม่รู้จักความปรานีและความรักที่อันตราย เขาจะต้องเลือกเส้นทางที่อาจกำหนดโชคชะตาของอาณาจักร

เพราะรูปหน้าสมบูรณ์พร้อมเช่นนี้ของเขา จึงทำให้สาริกาเผลอลืมตัวไปชั่วขณะ...

เขาและเธอคลาดกันในปัจจุบัน​ แต่กลับมาพบเจอในอดีต​ - ลือว่า'พระนครนิวส์'​ล่มจม​ ไม่สมหวังในรัก​จนทำท่านชายภูมิตรอมใจตาย​ เธอที่ย้อนเวลา​มา​จึงต้องกอบกู้ทั้งกิจการและหัวใจ​ แต่ใครจะรักคุณเทียดลงล่ะ?

เขาคือเชฟที่ผู้คนต่างยกย่อง... ไม่ใช่เพราะร้านของเขาหรู แต่เพราะเขาฟังได้แม้กระทั่งเสียงในน้ำซุปเมื่ออุบัติเหตุบางอย่างพาเขาย้อนสู่ยุคพ่อขุน ร่างกายกลายเป็นเด็ก... แต่ประสาทรับรสยังเฉียบคมเหมือนเดิม

แก้วที่เป็นเพียงทาสในเรือนต่อให้รักคุณอรรถมากแค่ไหน คงป็นได้เพียงนางบำเรอของเขา

พรหมลิขิตนำพาให้พานภพ ให้บรรจบพบรักดุจดั่งฝัน ดั่งบรรดลให้เราได้คู่กัน สุดปลายฝันสองเรานั้นได้พบเจอ

ผู้หญิงใจร้าย ตอนที่อยากเรียกกระผมว่าคุณ พอเสร็จสมก็จิกหัวเรียกไอ้ เรียกแก กระผมล่ะสมเพชเวทนาตัวเองเหลือเกิน อุตส่าห์เร่งลิ้นเร่งมือ ส่งคุณหนูขึ้นสวรรค์จนแทบจะเป็นตะคริว ช่างทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ

ร้อยเหลี่ยมพันเล่ห์ ร้อยเพทุบาย รักปานขาดใจ หลีกหลบกลบไว้ หลังม่านแพรพรรณ...แม้นไร้ซึ่งแสงตะวัน ฤาสิ้นดวงจันทรา ตัวข้าจะคงอยู่...

เพราะสวรรค์ไม่เปิดรับวิญญาณบาป เธอจึงหนีมาเกิดใหม่เป็นแม่เล้า แม่นายแห่งโรงนครโสเภณีคนใหม่ นามว่า 'แม่นายแวนด้า'

เมื่อพญายักษ์ ผู้เป็นตัวร้ายตลอดกาลอย่าง "ทศกัณฐ์" ฟื้นขึ้นจากความตาย สงครามรักจึงได้บังเกิดขึ้นอีกครั้ง

ในยุคที่หญิงเป็นใหญ่... จะทำอะไรก็ได้ตามใจ ไม่มีใครกล้ามาขัด และฉัน—คนที่หลงเข้ามาในยุคนี้โดยไม่ทันตั้งตัว—กลับรู้สึกว่ามันโคตรจะถูกจริตฉันเลย!แถมผู้ชายที่นี่นะ... ทำไมถึงได้ หล่อลากไส้ กันขนาดนี้วะ

เมื่อเชฟสาวแห่งยุคปัจจุบัน พลัดหลงกาลเวลาสู่ครัววังหลวง… เธอจะร้อยรสขนมไทยเปลี่ยนชะตารักในยุคโบราณได้หรือไม่?

เขาผิดต่อเธอ จนเธอต้องตาย ถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีด

คำพูดของสวามีต่อมเหสีในคืนเข้าหอ "อย่าคิดว่าข้าจะแตะต้องเจ้า และอย่าได้หวังว่าจะได้ตั้งท้องโอรสให้ข้า จงใช้ชีวิตไปเฉย ๆเสีย นี่เป็นความปราณีจากสวามีของเจ้า" ทำให้มเหสีอย่างช่อฟ้าดีใจมากหลังได้ฟังจบ.

คุณพระเจ้าชู้เชิญป้ายหน้า คุณหลวงเจ้าขาเชิญป้ายนี้ เพราะนี่คือบทละครของฉันที่จะเขียนมันขึ้นมาใหม่