เธอมอบรักให้เขาไปทุกวัน แต่เขาไม่เคยเห็นค่า จนวันที่เธอหยุดรัก...

ด้วยความบังเอิญหรืออาจจงใจ? เด็กหนุ่มจากดาวเคราะห์สีฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาบนโลกทีทุกอย่างแตกต่างไปจากเดิม พลังวิเศษ? สปิริต? ผมน่ะเหรอตัวเอก?

เขานั้นดื้อดึงและไม่ยินยอมจะเป็นเพียงคนธรรมดาเขาต้องการพลังเพื่อที่จะล้างแค้นแต่ทว่าสวรรค์กลับไม่ยินยอมมอบพลังให้เขาดังนั้นเขาจึงต้องไขว่คว้ามาด้วยตัวเองแม้ต้องเหยียบย่ำโลกเหยียบย่ำเทพก็ตาม

เกิดใหม่ทั้งที ดันมาเกิดในครอบครัวของตัวร้าย หนำซ้ำ ยังถูกได้ยินเสียงในใจว่ากำลังนึกคิดอะไร ว้าวุ่นเลยล่ะทีนี้ ท่านพ่อท่านแม่ ..ข้าก็แค่ อยากให้พวกท่านรักกัน ไม่อยากจะให้ครอบครัวเราจบเหมือนในนิยาย

เมื่อมารสวรรค์ผู้เคยเหยียบย่ำศัตรูนับพัน กลับฟื้นในโลกที่อสูรต่างมิติครองเมือง… เธอไม่เลือกพิชิตสงคราม แต่จะสร้าง “บ้าน” ที่แม้เทพหรือปีศาจก็ต้องหยุดย่างกราย ( แนว slow-life fantasy )

โง่หรืออย่างไร เป็นเพียงเกอเอ๋อร์แต่กล้าส่งสามีเรียนหนังสือ ไม่รู้รึว่าการหย่าเมียต่ำต้อยเป็นสิ่งที่ถงเซิงนิยมทำกัน

ไม่รู้กูแค่อยากเขียน

ติด(เกม)ม้า เล่น(เกม)ม้าจนตายคาเตียง ไม่คิดเลยว่า พอมาในโลกม้า กลับเจอสาวม้าขี้แพ้ ด้วยระบบเทรนเนอร์สุดเทพ ฉันจะทำให้เธอเป็นสาวม้าอันดับ 1 ของโลกเอง!!

เมื่อความรักที่เคยงดงาม กลายเป็นตราบาปอันยากจะลืมเลือน สถานะเมียน้อยถูกปาใส่หน้าโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว กัลยาณีจะรับมือกับชีวิตหลังจากนี้อย่างไร หากแต่รักครั้งใหม่นี้มีคนที่ทำให้เธอหวั่นไหวถึงสองคน

เกิดใหม่คราวนี้ นางจะไม่วิ่งถามหาความรักจากทรราชไร้หัวใจอีกแล้ว นางจะขอร้ายอย่างที่เขาชิงชัง เขาเกลียดสิ่งใด นางจะทำสิ่งนั้น ใครจะเป็นจะตาย นางไม่ใส่ใจ นางจะไม่รักใครนอกจากตัวเอง

“สายฮีลเหรอ? ขอโทษที... ฮีลของฉันมีพิษ” เมื่อผู้รักษาไม่ใช่คนดี และการฟื้นฟูคืออาวุธสังหาร โลกทั้งใบจะรับมือกับ ‘ฮีลพิษ’ ยังไงดี?

“ครั้งหนึ่ง…นางเคยมีครอบครัวที่โอบกอดด้วยความรัก แต่เพียงชั่วพริบตา ทุกสิ่งกลับพังทลาย นางถูกผลักไสให้กลายเป็นสตรีต่ำต้อยไร้ผู้เหลียวแล”

เธอบากหน้าไปทวงสัญญาหมั้นวัยเด็ก เพราะคิดว่าเขาคือ ‘ขอนไม้ใหญ่’ กลางคลื่นลมมรสุม ที่ไหนได้... “จะรับคนเข้าทำงานยังต้องทดลองงานก่อนต่ำๆ สามเดือนเลย นี่จะแต่งงานทั้งที...ก็ต้อง ‘เทสต์’ ก่อนไหมครับ”

อุบัติเหตุในคืนฝนพรำ ทำให้ 'บุญญานนท์' ได้พบกับหญิงสาวความจำเสื่อม เขาจ้างเธอมาเป็น 'เมียอุ้มบุญ' เพียงเพื่อจะได้มีทายาทสักคนให้ตระกูล ทว่ายิ่งได้อยู่ใกล้ชิดกันหัวใจกลับผูกพันลึกซึ้งเกินจะปล่อยมือ

ขมิ้นเด็กสาวดวงแข็งที่ไม่กลัวผีได้ตกลงแลกเปลี่ยนให้แม่ของเธอได้มีชีวิตอยู่ต่อ เธอจึงต้องนำดวงวิญญาณหนึ่งร้อยดวงมาให้กับยมทูต ที่ทำงานพลาด แล้วมาเป็นภารระคนอื่น แถมยังดันไม่บอกเราสักคำว่าต้องทำยังไง

ในโลกที่เหล่าจอมยุทธ์ช่วงชิงความเป็นหนึ่ง ‘ลู่หรง’ บุรุษหนุ่มรูปงาม เจ้าสำราญ และใช้ชีวิตอย่างเหลวไหล ไม่สนใจยุทธภพ เขาใช้ชีวิตเป็นคุณชายเสเพล ชอบเที่ยวหอนางโลม ดื่มสุรา และดูเหมือนจะไม่มีวิชาฝีมือ

“แต่มึงก็ยอมกูทุกครั้งไม่ใช่หรือไง กับกูมึงยังให้ กับคนอื่นมึงก็คงไม่ต่างหรอก มึงมันก็ง่ายแบบนั้นตลอดอยู่แล้วนี่”

“ถ้ายังอยากให้เรื่องสารเลวที่พี่ครางชื่อของแฟนน้องชายตัวเองเป็นความลับต่อไป ก็ยอมรับคำสารภาพรักแล้วเป็นแฟนผมสิ”

“ผมรู้แล้วว่าทำไมถึงลืมพี่ไม่ได้สักที ผมคงแค้นมั้งที่ผมเจ็บขนาดนั้นแล้วพี่ยังไม่เคยสำนึก แล้วยังทำเxี้ยกับคนอื่นได้อยู่อีก พี่แม่งเลวเกินเยียวยาจริง ๆ”

เมื่อพิธีเลือกคู่กำหนดชะตาชีวิต เอลริคผู้มีพลังเวทย์น้อยนิดกลับถูกเลือกโดยชายลึกลับ ผู้ที่คาดไม่ถึงและไม่ต้องการเชื่อในโชคชะตา จะต้องเผชิญหน้ากับลิขิตรักนี้อย่างไร?

ชีวิตแต่งงานของผัวเมียที่เกลียดขี้หน้ากัน ห้องหอคือสมรภูมิรบ คนที่นอนข้างๆ คือศัตรู ส่วนหมอนข้างคือจุดผ่านแดน ก็อย่างโบราณว่าไว้ละนะ เกลียดสิ่งไหนย่อมได้สิ่งนั้น